Mikroskop stomatologiczny to zaawansowane narzędzie obrazowania, które pozwala na zwiększenie precyzji pracy na fotelu. Dzięki zminimalizowaniu niepotrzebnych uszkodzeń tkanek, stomatolog jest w stanie szybciej i wygodniej wykonać zabiegi. Kolejną zaletą korzystania z mikroskopu jest możliwość łatwiejszej komunikacji ze swoim zespołem, co może przynieść korzyści zarówno pacjentom, jak i stomatologom. Mikroskop stomatologiczny może również pomóc w edukacji personelu pomocniczego. Jeśli jesteś zainteresowany dowiedzeniem się więcej o zaletach mikroskopów stomatologicznych, czytaj dalej!
Leczenie kanałowe
Mikroskop operacyjny jest ważnym narzędziem wykorzystywanym do przeprowadzenia leczenia kanałowego. Powiększa on ząb do 25 razy, aby pomóc dentyście w znalezieniu i wypełnieniu kanałów korzeniowych. Mikroskop umożliwia również lekarzowi zmierzenie długości kanałów korzeniowych. Po odnalezieniu kanałów korzeniowych stomatolog za pomocą specjalistycznych pilników usuwa miazgę i wypełnia je obojętnym biologicznie wypełnieniem przypominającym gumę.
Leczenie kanałowe pod mikroskopem jest korzystne z wielu powodów. Po pierwsze, mikroskop operacyjny ułatwia lekarzowi leczenie trudno dostępnych miejsc. Poza tym, że jest to łatwiejsze dla stomatologa, jest dokładniejsze niż kiedykolwiek wcześniej. A pacjenci są znacznie szczęśliwsi, ponieważ ich leczenie zostanie zakończone w krótszym czasie. Ze względu na zalety leczenia kanałowego pod mikroskopem wielu stomatologów coraz częściej sięga po tę metodę.
Użycie mikroskopu zwiększa dokładność i wskaźnik powodzenia leczenia kanałowego. Mikroskop pozwala lekarzowi na zlokalizowanie nerwu zęba bez konieczności jego uszkodzenia. Zmniejsza to ryzyko powikłań i zmniejsza liczbę koniecznych rekonwalescencji po leczeniu kanałowym. Stomatologiczny mikroskop operacyjny powiększa ząb pacjenta w powiększeniu od czterech do pięciu razy, natomiast teleskop chirurgiczny powiększa go około 2,5 do czterech razy.
Kiedy ząb jest zainfekowany, bakterie mogą dotrzeć do wewnętrznej części zęba, powodując ból. Leczenie kanałowe pomaga przywrócić funkcję zęba poprzez usunięcie zainfekowanej tkanki miazgi i wypełnienie kanałów zęba specjalnym materiałem. Następnie na zębie można umieścić koronę, która chroni go przed dalszymi uszkodzeniami. Jeśli zakażenie jest wystarczająco poważne, konieczne może być chirurgiczne usunięcie wierzchołka korzenia.
Wielokrotne przybliżenie
Długość zęba określa zależność między liczbą zębów a długością pierwszego agregatu komórkowego. Zależność ta waha się od 450 do 900 m, w zależności od stanu morfologicznego zęba. Ta zależność zależy od długości pierwszego agregatu komórkowego i jego maksymalnej długości kontaktu z drugim agregatem komórkowym. Zależność ta jest dobrym sposobem na określenie wieku człowieka. Liczenie warstw zębów i dodawanie ich do siebie może pomóc naukowcom w oszacowaniu wieku danej osoby. Jeśli dana osoba mieści się w pewnym przedziale wiekowym, musi nastąpić poszukiwanie dopasowania.
Mineralizacja zęba była mierzona przy użyciu obrazów wykonanych w 17 miejscach na całej powierzchni zęba, w tym na szkliwie wierzchołka korony, zębinie w EDJ, ECJ, cemencie szyjkowym korzenia i cemencie wierzchołkowym korzenia. Następnie obliczono średnią intensywność pikseli na przestrzeni 202 pikseli, aby określić poziom mineralizacji poszczególnych tkanek.
Szkliwo układa się w naprzemienne pasma Huntera-Schregera, które układają się na powierzchni z leżącą pod nimi zębiną. Na dolnym lewym trzecim trzonowcu pasma te widoczne są na styku zębiny i szkliwa. Podobnie jest z powierzchnią koronową dolnego prawego kła. Ząb posiada wiele warstw szkliwa, które nazywamy szkliwem wierzchołkowym i językowym.
Na powierzchni korzenia zęba wykryto również cement włóknisty zewnątrzpochodny. Substancja ta składa się z wiązek włókien o szerokości od dwóch do pięciu um, które rozciągają się od CDJ do powierzchni korzenia. Laki cementocytowe zwiększają swoją liczbę i gęstość w kierunku wierzchołka korzenia. Metoda ta pozwala badaczom na dokładny pomiar tych warstw i porównanie ich ze standardem referencyjnym.
Tomografia sondy atomowej
Aby wykorzystać tomografię sondy atomowej (APT) do leczenia zęba, uformowano niewielki fragment szkliwa zęba w supercienką igłę. Aby określić pierwiastek, mierzono trajektorię jonu i rejestrowano miejsce jego uderzenia w igłę. Promienie atomowe jonów były następnie łączone przez detektor jonowy.
Do wykonania tomografii sondy atomowej potrzebne jest kilka kluczowych elementów wyposażenia. Urządzenie wymaga niskich ciśnień, mikroskopu o dużej mocy i silnej lampy rentgenowskiej. W celu przeprowadzenia skanów, sondy atomowe muszą być tak ukształtowane, aby były w stanie zbierać dane bez użycia soczewek magnetycznych lub źródeł wtórnych. Dane mogą być również przypisane uporządkowanej sekwencji parowania.
Aby zrozumieć atomową strukturę ludzkiego szkliwa, badacze z Northwestern University i University of Virginia wykorzystali uzupełniające się techniki obrazowania. Odkrycia mogą ostatecznie doprowadzić do lepszych metod leczenia i zapobiegania próchnicy zębów. Lena Kourkoutis z Cornell i Derk Joester z Northwestern University kierowali badaniami. Doktorantka Uniwersytetu Northwestern Karen DeRocher jest współautorką pracy.
Technika ta pozwala naukowcom tworzyć trójwymiarowe obrazy skupisk atomów w danej substancji. Dzięki temu można pokazać strukturę atomową stali czy nawet zęba. Jest to przykład głębokiej nauki. Można ją stosować do każdego rodzaju materiału, w tym tkanek biologicznych. Badania te ułatwią dentystom leczenie zęba za pomocą najnowszych technik stomatologicznych.
Tomografia sondy atomowej może pokazać atomową strukturę zęba pod mikroskopem. Technologia ta może wykryć, czy implant bezpośrednio dotyka kości. Jeśli między implantem a kością nie ma warstwy białkowej, wówczas implant może zostać wykryty bez dalszego leczenia. Dane uzyskane z tomografii sondy atomowej pozwolą lekarzom dentystom zdecydować, czy zabieg jest odpowiedni dla ich pacjenta.
usuwanie zainfekowanej tkanki miazgi
Usuwanie zainfekowanej tkanki miazgi pod mikroskopem polega na przygotowaniu zainfekowanego zęba i otaczających go tkanek za pomocą sterylnych narzędzi i w czystym środowisku. Dodatkowym zabezpieczeniem jest założenie gumowej zapory, która chroni miazgę przed zanieczyszczeniami z zewnątrz. Przed odsłonięciem miazgi, większość obwodowej tkanki próchnicowej zostaje wydobyta. Biokompatybilny materiał do leczenia sprzyja gojeniu się tkanek. W sprzyjających warunkach żywotna tkanka miazgi ulega regeneracji po różnych urazach.
W miazdze znajdują się komórki odpornościowe, które skutecznie reagują na patogeny. Rekrutacja krążących komórek odpornościowych wzmacnia ten potencjał obronny. Rezydentne leukocyty są większe niż wcześniej sądzono i zawierają komórki immunoregulacyjne. Konieczne są dalsze badania, aby zrozumieć złożoną odpowiedź zapalną i określić, jak najlepiej promować gojenie się tkanek. Dalsze badania mogą przynieść nowe podejścia terapeutyczne. Uzasadnione są dalsze badania nad tymi środkami.
Usunięcie pod mikroskopem zakażonej tkanki miazgi może pomóc w rozpoznaniu zakażenia miazgi. IPA identyfikuje szereg różnych komórek odpornościowych w tkance miazgi. Te komórki odpornościowe migrują przez interfejs miazga-zębina, gdzie zwalczają bakterie. Ponadto, koordynują one swoją odpowiedź immunologiczną poprzez wytwarzanie określonych cząsteczek w miazdze. Jeśli nie można zidentyfikować IPA, konieczne są dalsze badania w celu ustalenia przyczyny.
Odontoblasty są pierwszymi komórkami napotkanymi przez patogeny w miazdze. Ich umiejscowienie w kanalikach zębinowych stanowi pierwszą biologicznie aktywną linię obrony. W warunkach in vitro komórki podobne do odontoblastów odpowiadają na zaangażowanie TLR2 poprzez wzrost poziomu IL-10. Odontoblasty mogą inicjować i ograniczać odpowiedź zapalną w miazdze. Ponadto, odontoblasty mogą odgrywać rolę w kontrolowaniu zakresu i intensywności odpowiedzi immunologicznej.
Leave a Comment